ΕΛΛΑΔΑ: ΜΙΑ ΣΕΙΣΜΟΓΕΝΗΣ ΧΩΡΑ

της Βασιλικής Παπαπέτρου για το Tourportal Press Ο ελληνικός χώρος βρίσκεται στα όρια επαφής και σύγκλισης της Ευρασιατικής πλάκας με την Αφρικανική, γι’ αυτό και είναι χώρος μεγάλης σεισμικότητας. Κατέχει την πρώτη θέση στη Μεσόγειο και την Ευρώπη καθώς και την έκτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο, μετά την Ιαπωνία, Νέες Εβρίδες, Περού, νησιά Σολομώντα και Χιλή. Το ελληνικό τόξο ξεκινώντας από την Κεφαλονιά, διασχίζει το νότιο Ιόνιο ανατολικά της Πελοποννήσου και περνώντας νότια της Κρήτης καταλήγει στη Ρόδο. Εδώ τα Ρίχτερ χτυπούν με μεγέθη που φθάνουν ακόμη και τους 7,5 βαθμούς. Η μεγαλύτερη σεισμική δραστηριότητα παρουσιάζεται στο δυτικό τμήμα του Ελληνικού Τόξου, όπου και σημειώθηκαν οι πρόσφατες ισχυρές δονήσεις στον θαλάσσιο χώρο νοτίως της Καλαμάτας και μεταξύ Λευκάδας-Πρέβεζας. Στο δυτικότερο άκρο του Ελληνικού Τόξου, εντοπίζεται και το σεισμικό «τρίγωνο του διαβόλου», ένας χώρος με ιδιαίτερα τεκτονικά χαρακτηριστικά που τον κατατάσσουν στην πρώτη θέση της λίστας των περιοχών υψηλότερης σεισμικότητας στο Αιγαίο και στην Ευρώπη. Κατά μήκος των ακτών της Δυτικής Ελλάδας από την Κέρκυρα ως τη Δυτική Κρήτη, η σεισμική δραστηριότητα μπορεί να διακριθεί γενικά σε τρεις περιοχές. Η πρώτη περιοχή βρίσκεται βορείως της Λευκάδας. Η δεύτερη περιοχή βρίσκεται νοτίως της Κεφαλονιάς και αποτελεί το δυτικό τμήμα του Ελληνικού Τόξου. Η τρίτη περιοχή βρίσκεται μεταξύ των δύο προηγούμενων, στον ευρύτερο χώρο της Κεφαλονιάς, από τη Ζάκυνθο ως τη Λευκάδα. Τρία μεγάλα ρήγματα έχουν σε κλοιό την Αθήνα. Τα ενεργά ρήγματα στον χώρο της Αττικής έχουν γενική διεύθυνση Α-Δ και ΒΔ-ΝΑ με μεγαλύτερα μεγέθη στην περιοχή του ανατολικού Κορινθιακού και δυτικού Σαρωνικού, όπου έχουν διεύθυνση περίπου Α-Δ και μικρότερα μεγέθη στην περιοχή της Βορειοανατολικής Αττικής προς τον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο, όπου έχουν διεύθυνση περίπου ΒΔ-ΝΑ. Στο χώρο γύρω από το επίκεντρο του μεγάλου σεισμού του 1999, τα μεγαλύτερα ρήγματα είναι βόρεια του Θριάσιου Πεδίου, μήκους περίπου 15 χιλιομέτρων, το οποίο οροθετεί την Νοτιοδυτική Πάρνηθα, βόρεια της Πεντέλης στον Διόνυσο από την περιοχή της Δροσιάς έως την περιοχή της Ραφήνας μήκους περίπου 12 χιλιομέτρων και στα βόρεια της Πάρνηθας που διέρχεται από Αυλώνα-Μαλακάσα συνολικού μήκους περίπου 18 χιλιομέτρων. Από το 1981 ως σήμερα, η σεισμική δραστηριότητα στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα έντονη. Οι πιο μεγάλοι σεισμοί και με δυσμενή αποτελέσματα και σε ανθρώπινα θύματα και σε υλικές καταστροφές είναι οι εξής: ο σεισμός που έλαβε χώρα το 1981 και είχε επίκεντρο τις Αλκυονίδες και την Περαχώρα, στην Καλαμάτα το 1986,στην Κοζάνη και στα Γρεβενά το 1995, στο Αίγιο και στην Ερατεινή την ίδια χρονιά, στην Κόνιτσα το 1996 και στην Αθήνα το 1999. Ο σεισμός (Μ=5,9),μάλιστα, που έγινε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 ήταν ιδιαίτερα καταστροφικός για την ευρύτερη πλειόσειστη περιοχή. Το επίκεντρό της σεισμικής δόνησης εντοπίστηκε στην περιοχή της Πάρνηθας, περίπου 18 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας. 143 άνθρωποι σκοτώθηκαν, εκατοντάδες τραυματίστηκαν και χιλιάδες έμειναν άστεγοι. Δεκάδες ήταν τα κτίρια που κατέρρευσαν, ανάμεσα σε αυτά και βιομηχανικά-βιοτεχνικά (Ricomex, Fourlis, Faran κ.α.). Εκτεταμένες ήταν οι βλάβες σε κτίρια (σπίτια, βιομηχανικά κτίρια, σχολεία, νοσοκομεία κ.α.) της ευρύτερης πλειόσειστης περιοχής. Σοβαρές βλάβες υπέστησαν και κάποια μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπως η Μονή Δαφνίου, το Φρούριο της Φυλής, το τείχος της Ελευσίνας κ.α.. Στην ευρύτερη περιοχή παρατηρήθηκαν εδαφικές διαρρήξεις και πτώσεις βράχων. Η μετασεισμική δραστηριότητα ήταν αρκετά έντονη και διήρκεσε αρκετούς μήνες. http://www.tourportal.gr/blog/2011/02/