ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΓ’ ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ

ή

Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνος.

Βίος, Πόλεμοι και Θάνατος Αυτού.

«Το Παραμύθι του Μεγ’ Αλέξαντρου» ή ο «Μύθος του Αλεξάνδρου», όπως συνήθως ονομάζεται από τους λογίους η θρυλική εκείνη ιστορία του βίου, των άθλων και των ταξιδιών του μεγάλου Μακεδόνα βασιλέα, που δημιούργησε η λαϊκή φαντασία, αιώνες ύστερα από το θάνατό του, στάθηκε για τη μεσαιωνική Ευρώπη και Ασία, ό,τι περίπου η Ιλιάδα και η Οδύσσεια για τον Αρχαίο Κόσμο.

Το ανάγνωσμα αυτό, με μορφή είτε ποιημάτων, είτε πεζών διηγημάτων, είχε, ίσα με το τέλος του 16^ου αιώνα, μία αφάνταστη δημοτικότητα σε όλες τις χώρες και σε όλες τις τάξεις. Την αρχική ελληνική έκδοση, από το 2 ή 3 αιώνα μ.Χ. επακολούθησαν μεταφράσεις ή διασκευές στις περισσότερες ασιατικές και ευρωπαϊκές γλώσσες.

Η ανατολική παράδοση παριστάνει τον Αλέξανδρο μεγάλο ταξιδιώτη και τολμηρό θαλασσοπόρο, που σκίζει ωκεανούς και ερημιές, αναζητώντας περιπέτειες και διψώντας να πλουτίσει τις γνώσεις του. Ανακαλύπτει τις πηγές του Νείλου, ερευνά τη Βόρειο Αφρική, φτάνει ως τα ακρότατα σημεία της Ανατολής και της Δύσης, από το Θιβέτ και την Κίνα ως την Ισπανία και τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Σε όλα αυτά υπάρχουνε, βέβαια, αναμνήσεις από τις πραγματικές εκστρατείες του Αλέξανδρου, αλλά είναι φανερή επίσης η επίδραση των παλαιότερων μύθων που περιγράφουν τις περιπλανήσεις του Ηρακλή και του Οδυσσέα. Διατήρησε, δηλαδή, ο θρύλος τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγάλου Βασιλιά, την παλικαριά του, τη σωματική του ρώμη και αντοχή, την ακατάσχετη του ενεργητικότητα, την φιλομάθεια του και την περιέργεια του για τις ξένες θρησκείες και φιλοσοφίες, τη μανία για κατακτήσεις και τη δίψα για περιπλανήσεις, που τον φέρανε πραγματικά ως τον Όξο και τον Ινδό ποταμό -δηλαδή ως τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου- μα όλα αυτά τα σκέπασε μ’ ένα πυκνό πέπλο φαντασίας και μυθολογίας.

 

Α.Α. Πάλλης