ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

«A Greek carries his flag to the death», γράφει η βρετανική DAILY MAIL για το νεαρό Κωνσταντίνο Κουκίδη που αρνήθηκε να υψώσει τη ναζιστική σημαία στον ιερό βράχο της ακρόπολης και αφού τυλίχτηκε στην ελληνική σημαία ρίχτηκε στο κενό από ύψος 200 μέτρων. Ποιος ήταν όμως ο Κωνσταντίνος Κουκίδης;

Κυριακή, 27 Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα. Άντρες του μηχανοκίνητου αποσπάσματος με επικεφαλής τον ίλατρχο Γιάκομπι φτάνουν στην ακρόπολη για να υψώσουν στον ιερό βράχο τη γερμανική σημαία. Την ελληνική σημαία φρουρεί ο Κωνσταντίνος Κουκίδης. Όταν του ζητείται να υποστείλει την ελληνική και να υψώσει τη ναζιστική, παραμένει ψύχραιμος. Ακολουθώντας τις διαταγές, κατεβάζει την ελληνική σημαία, αλλά δεν μπορεί να δεχτεί την ταπείνωση του εθνικού συμβόλου. Τυλίγει τη σημαία γύρω από το κορμί του και βουτά στο κενό. Σύμφωνα με μία εκδοχή ο νεαρός αυτόχειρας ήταν ένας 17χρονος εύζωνας, ενώ κατʼ άλλους ήταν απλώς μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (Ε.Ο.Ν.) που εκτελούσε χρέη φρουρού στην ακρόπολη. Πολλοί βέβαια ισχυρίζονται πως η ιστορία του νεαρού Κουκίδη δεν είναι παρά ένας θρύλος. Ο μεγάλος ηγέτης της αριστεράς Γρηγόρης Φαράκος είχε πει για τον Κουκίδη: «Από επιστημονική άποψη δεν έχει αποδειχθεί τίποτα, αλλά δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Ακόμα και θρύλος να είναι, είχε και έχει τεράστια σημασία για το λαό».

Λέγεται πως ο ίλαχρος Γιάκομπι συγκινημένος από αυτή την κίνηση του νεαρού Κουκίδη ζήτησε άδεια από τη Βέρμαχτ μαζί δίπλα από τη γερμανική σημαία να υψώνεται και η ελληνική, όπως και βλέπουμε στις φωτογραφίες της εποχής.

Λίγες ώρας αργότερα και αφού οι Γερμανοί κατέλαβαν το ραδιοφωνικό σταθμό του Ζαππείου, ακούγεται η πρώτη αναφορά των κατακτητών προς τον Χίτλερ:

«Φύρερ μου,

την 27η Απριλίου 1941 και ώραν 8.10 πρωινήν εφθάσαμεν εις Αθήνας ως πρώτα γερμανικά στρατεύματα και την 8.45 υψώσαμεν την γερμανικήν σημαίαν επί της Ακροπόλεως και του Δημαρχείου.

Χάιλ Μάιν Φύρερ

Ίλαρχος Γιάκομπι του 10ου Συντάγματος του Βραδεμβούργου

Υπολοχαγός Έλσνίτς της 6ης Ορεινής Μεραρχίας».

 

Αλήθεια ή θρύλος; Ένα είναι σίγουρο. Το όνομα του Κουκίδη καταφέρνει να μας συγκινεί ακόμη και σήμερα.

Εύα Βλάχου

 

http://www.mixanitouxronou.gr/blog/2012/04/27/449-koukidis