ΤΟ ΡΟΛΟΪ

Κοζάνη, 14/2/2011.


Αξιότιμε κύριε Μαγκλάρα, καλή σας μέρα!
Ονομάζομαι Κατερίνα Μ. Μάτσου και είμαι δημοσιογράφος. Διάβασα το κείμενό σας με τίτλο ΤΟ ΡΟΛΟΪ στην ηλεκτρονική σελίδα kozanimedia.gr και αφορμή το ανόητο, κατά τη γνώμη μου, σύνθημα που κάποιοι έγραψαν στη βάση του καμπαναριού του Αγίου Νικολάου. Στ’ αλήθεια, με συγκίνησε ο τρόπος με τον οποίο μιλάτε για το σύμβολο της πόλης μας. Για το σύμβολο που την κάνει να διαφέρει και να ξεχωρίζει από κάθε άλλη παρόμοια μ’ αυτή βορειοελληνική πόλη και την έχει κάνει γνωστή μέχρι την άκρη της Ελλάδας. Νομίζω πως κάπως έτσι θα μιλούσαν γι’ αυτό όλοι οι Κοζανίτες ή τουλάχιστον όσοι αγαπούν έστω και λίγο αυτή την πόλη. Συμφωνώ με τις απόψεις σας, μα εγώ θύμωσα μ’ αυτό που συνέβη.
Θύμωσα, γιατί κάποιοι που δεν είναι μετανάστες, ούτε καν ξένοι κι ας μιλάει για μετανάστες το σύνθημα, θέλοντας πιθανόν να δείξουν την περιφρόνησή τους προς την τοπική εξουσία και φυσικά προς τα όργανα διατήρησης της τάξης (αστυνομικοί λέγονται αυτοί, που εκεί παραπάνω ήταν, μα δεν τους είδαν, αφού μάλλον δε βγαίνουν ποτέ για πεζή περιπολία ξημερώματα στο κέντρο της πόλης) λέρωσαν το σύμβολο της πόλης μου. Το ρολόι, το καμπαναριό αυτό είναι δικό μου, δικό μας, δεν το τάραξαν ούτε πόλεμοι, ούτε ο βομβαρδισμός της πόλης από τα γερμανικά στούκας τον Απρίλη του 1944, ούτε ο αναπάντεχος και απρόβλεπτα μεγάλος για την περιοχή μας σεισμός των 6,6R του Μάη του 1995, ούτε αλλόδοξοι και αλλόθρησκοι κατακτητές της πόλης. Θύμωσα πολύ, όπως θύμωσα και με εκείνους που έγραψαν προσβλητικά συνθήματα πάνω στο άγαλμα του Παύλου Μελά. (Απέναντι από την αστυνομία και αυτό, αλλά είπαμε, η αστυνομικοί δε βγαίνουν ποτέ για πεζή περιπολία ξημερώματα στο κέντρο της πόλης). Σκεφτείτε να συνέβαινε κάτι παρόμοιο στην Αθήνα, να έγραφαν ας πούμε κάποιοι ένα σύνθημα πάνω στα τείχη της Ακρόπολης ή της Βουλής των Ελλήνων ή πάνω στο Λευκό Πύργο!
Οι Έλληνες ρατσιστές δεν ήμασταν ποτέ, τώρα τελευταία γίναμε, αφού τώρα έχουμε ξένους στη χώρα μας, στη γειτονιά μας μέσα και κάτι τέτοια συνθήματα δε μας πείθουν να ακολουθήσουμε την προτροπή τους. Την ξενοφοβία υποδαυλίζουν και αισθάνομαι ιδιαίτερα άσχημα, όταν συνομιλητές μου και συνομήλικοι μου ακόμα φορτώνουν στους μετανάστες όλα τα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Την ανεργία πάνω απ’ όλα, αν και κάποιες δουλειές που κάνουν οι μετανάστες, οι Έλληνες δε θα έκαναν ποτέ! Όταν σεβόμαστε τους ανθρώπους μίας πόλης, σεβόμαστε και τα μνημεία της και δεν τα λερώνουμε με συνθήματα και προσβλητικά σχόλια (όπως στην προτομή του Παύλου Μελά συνέβη). Και αυτοί που τα ‘καναν αυτά μόνο μετανάστες ή ξένοι δεν ήταν. Ξέρω, μπορώ να καταλάβω, πως σκέπτονται οι νεαροί κι οι νεαρές που τα έγραψαν αυτά και τώρα είμαι σίγουρη ότι διηγούνται το κατόρθωμα τους στους φίλους τους με περηφάνια!
Ίσως να υπερβάλλω, μα έχω θυμώσει μ’ όλα αυτά, έχω θυμώσει πολύ. Ελπίζω ο Δήμος Κοζάνης να βρει τρόπο να σβήσει από τα μνημεία της πόλης μας αυτά τα σημάδια, σημάδια που μόνο εξυπνάδα δε δείχνουν και μας προβάλλουν όλους. Και μακάρι αυτό να είναι το τελευταίο δυσάρεστο συμβάν στην ιστορία της πόλης μας.
Σας ευχαριστώ πολύ

Με εκτίμηση
Κατερίνα Μ. Μάτσου


Υ.Γ. Και για να μάθουμε κάποια πράγματα, άδεια ανέγερσης κωδωνοστασίου δόθηκε στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου το 1728 επί Σουλτάνου Αχμέτ Γ΄. Το 1855 οι Κοζανίτες αποφασίζουν να χτίσουν ένα ψηλό και επιβλητικό καμπαναριό, τετράγωνο, εμβαδού 42 m2, ψηλότερο τότε και μέχρι πρόσφατα από κάθε άλλο κτίριο στην πόλη, με προσανατολισμό τέτοιο ώστε κάθε μία από τις τέσσερις πλευρές του ν’ αντιστοιχεί σ’ ένα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα με 6 ορόφους και 26 μέτρα ύψος από τον πρωτομάστορα Ανδρέα από τη Σέλιτσα. Το πρώτο μέρος του κωδωνοστασίου χτίστηκε το 1855 με συνολικό κόστος 62.152 γρόσια και 37 παράδες. Στην κορυφή του τρούλου, αντί σταυρού, που απαγορευόταν τοποθέτησαν ένα μεταλλικό περιστέρι με ανοιχτές φτερούγες, που από μακριά έδινε την εντύπωση σταυρού. Το πρώτο ρολόι του κωδωνοστασίου, μίας μόνο όψεως, ήταν δωρεά του Ηλία Κουτσιμάνη. Το 1939 προστέθηκε ο έβδομος όροφος, όπου και τοποθετήθηκε το νέο ρολόι τεσσάρων όψεων, δωρεά του Κωνσταντίνου Μαμάτσιου. Από τότε οι Κοζανίτες χαριτολογώντας ονομάζουν το ρολόι τους Μαμάτσιο, (το ρολόι μόνο, όχι όλο το κωδωνοστάσιο) το όνομα δηλαδή του δωρητή του. Οι πρώτοι χτύποι του νέου ρολογιού ακούστηκαν στις 00:00 της 31ης Δεκεμβρίου 1939. Τον Απρίλιο του 1941 μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (6 Απριλίου 1941) και τον βομβαρδισμό λίγες μέρες αργότερα της Κοζάνης (10 Απριλίου 1941), ο πρώτος όροφος του Δημαρχείου καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Από τα θραύσματα η ανατολική και η νότια πλευρά των τριών πάνω ορόφων του κωδωνοστασίου υπέστη επιπόλαια, ανεξίτηλα ωστόσο, τραύματα, το ίδιο όμως παρέμεινε ακλόνητο.

- Στάλθηκε μέσω e-mail: 14/2/2011.