του Μιχάλη Πιτένη
Με κομμένη την ανάσα
(σ.σ. που λέει ο λόγος) παρακολουθούμε την εξέλιξη της αρχαιολογικής ανασκαφής
στην Αμφίπολη. Οι αρχαιολόγοι συνιστούν ψυχραιμία και υπομονή, αλλά ποιος
κρατιέται; Το να βρεθεί ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν είναι απλώς το
όνειρο ζωής πολλών αρχαιολόγων, που θεωρείται κάτι σαν το «άγιο δισκοπότηρο»
της αρχαιολογίας, αλλά και ο κρυφός πόθος πολλών
συνελλήνων. Γιατί; Ο καθένας ξέρει, ή μάλλον μπορείς να πεις και ότι
φαντάζεται. Οι προσωπικοί μας μύθοι χρειάζονται και τους συλλογικούς για να
καλλιεργούνται και να επιβιώνουν. Κατά το, «μόνος δεν είναι καλά ούτε στον
Παράδεισο», πώς να απολαύσεις έναν μύθο χωρίς παρέα…
Η ουσία παραμένει βεβαίως και η ιστορία επίσης. Είτε βρεθεί τώρα (σ.σ.
κάτι που τα διαρρέοντα στοιχεία δείχνουν πως όχι, παρά τους ευσεβείς και
καλλιεργημένους εντέχνως πόθους) είτε δεν βρεθεί ο τάφος του Μεγάλου
Αλεξάνδρου, δεν αλλάζει τίποτα σε ό,τι αφορά το ιστορικό πρόσωπο και την αξία
του. Όπως δεν αλλάζει και σχετικά με το μύθο, ο οποίος σε κάθε περίπτωση, απ’
το να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί, είναι καλύτερα να υπάρχει και να
διαιωνίζεται… Διαφορετικά, πώς θα ζήσουμε χωρίς μύθους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου