από τη Νίκη Λαμπροπούλου
«Όταν μια χώρα
κυβερνάται με σύνεση, οι άνθρωποι απολαμβάνουν πλούσιες και απλές
ζωές. Όταν όμως οι νόμοι είναι πολύπλοκοι και σκληροί, οι άνθρωποι
γίνονται διπρόσωποι και φτωχοί». (Λάο Τσου, 525 π.Χ.)
Η κρίση δε φαίνεται να διαφοροποιείται το 2013.
Συγκεκριμένες βλέψεις στην ελληνική παραγωγή, οδηγούν σε αποφάσεις με αντίκτυπο
κυρίως σε μας τους απλούς πολίτες, τον εισπρακτικό μηχανισμό του ελληνικού
κράτους.
Η μικρή ομάδα ανθρώπων που κυριαρχεί επί των πολλών
και ο οικονομικός
μηχανισμός «Αρπακτικού/Θύματος» (predator/prey economy) συνεχίζει να
λειτουργεί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Βασίζεται στη
διαφοροποίηση των ανθρώπων, τη βία, τον πόλεμο, τον εξαναγκασμό και την τρομοκρατία.
Σήμερα είναι έξυπνα συγκαλυμμένος ως διαρκής ψυχολογικός εξαναγκασμός μέσω αρνητικών
συναισθημάτων όπως η ανασφάλεια και ο φόβος και ένας ρομποτικός τρόπος ζωής
για το σύνολο των πολιτών. Οι χρήστες αυτής της μεθόδου των δοντιών και των
νυχιών και του αρπακτικού εναντίον των θυμάτων, κάθε φορά καταναλώνουν τον
εαυτό τους στην ιστορία της ανθρωπότητας, φθείρονται και καταρρέουν. Αυτό
έχει αποτέλεσμα την πτώση του εκάστοτε πολιτισμού με την πορεία αυτή να
απεικονίζεται στην ιστορία ως μια τεθλασμένη γραμμή από ζενίθ και ναδίρ.
Η τεθλασμένη ιστορική πορεία με συνεχείς
ανόδους και καθόδους έφερε τεχνολογική εξέλιξη που όμως δεν εξαφάνισε τη φτώχια, τη μιζέρια, την
εκμετάλλευση και την πλεονεξία των λίγων σε βάρος των πολλών. Απλά εξυπηρέτησε τους
ίδιους αέναους σκοπούς. Για παράδειγμα ο Κολόμβος είχε
την ιδέα ότι αν πάει δυτικά θα βγει στις Ινδίες. Έκανε τα αδύνατα δυνατά, βρήκε
συνεργάτες και χρηματοδότηση και από αυτήν του την εμμονή και την κατακτητική
μανία των Ισπανών εκείνη την περίοδο δημιουργήθηκαν οι συνθήκες που σιγά σιγά
στους αιώνες βοήθησαν στη συλλογική κατασκευή της σημερινής αμερικάνικης
πραγματικότητας. Οποιαδήποτε αλλαγή στις τότε συνθήκες, όπως για παράδειγμα
μερικές πράξεις καλοσύνης και συμπόνιας, ειρηνικές συνδιαλλαγές με τους
ιθαγενείς και πλούτο για όλους, θα διαμόρφωναν μια διαφορετική αμερικανική
πραγματικότητα από αυτή που ζούμε σήμερα. Το ίδιο και σήμερα.
Οποιαδήποτε απόφαση για την οικονομία, τα πυρηνικά όπλα ή το περιβάλλον
με στόχο την προσωρινή ικανοποίηση ομάδων ανθρώπων θα έχει εξαναγκαστικά
ολέθριες συνέπειες για όλους μας άμεσα και τώρα, αλλά και σε
βάθος χρόνου. Εφόσον ξέρουμε πώς διαμορφώνεται η τεθλαμένη πορεία της
ανθρωπότητας σίγουρα ξέρει ο καθένας από μας ότι μπορεί να τις αλλάξει. Η ευθύνη είναι τεράστια,
αν τη δούμε από μεγαλύτερη χρονικά οπτική γωνία στο μέλλον όπου ίσως ζούμε,
ίσως όχι.
Οι δυνάμεις που οδηγούν τον κόσμο
σε συγκεκριμένες πορείες είναι οι ίδιες δυνάμεις που υπάρχουν μέσα στον καθένα
από μας και εκφράζονται προς τα έξω σε δυο κατευθύνσεις, στο σώμα μας και στον
κόσμο που χτίζουμε γύρω μας. Μικρές και μεγάλες σκέψεις οδηγούν
σε πιο ολοκληρωμένες ιδέες και αυτές σε ανάλογες πράξεις και γεγονότα. Οι
πράξεις εκφράζονται και οδηγούνται από τον καθένα από εμάς ως αρχηγό της δικής
του πράξης και ομάδων πράξεων με τα ανάλογα άτομα που θα τις εκτελέσουν.
Έτσι η τομή των ατομικών και συλλογικών πράξεων οδηγεί στη διαμόρφωση της
πραγματικότητας όπως τη βιώνουμε σήμερα ατομικά και συλλογικά.
Για μια ανοδική και συνεχόμενη πορεία ευημερίας η
λύση είναι απλή.
Αφήνουμε το διπολικό σύστημα του αρπακτικού-θύματος με
αέναη μάχη για επιβίωση και ρομποτικό τρόπο ζωής και το αντιστρέφουμε.
Ο κάθε ένας από μας φροντίζει για
το συνάνθρωπό του ως μέλος της μικρο-κοινωνίας που ζούμε.
Βοηθούμε ο ένας τον άλλο να
κατακτήσουμε τους στόχους και τις προσδοκίες μας για έναν κόσμο με συνεχή
ανοδική δημιουργικότητα και καινοτομία, πρόοδο και ευημερία, ζώντας πλούσια και
απλά.
Φανταστείτε αυτόν το νέο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου