Η ΑΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥΖΥΓΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΩΜΑΛΟΥ…

Δυστυχώς, το έργο «πατέρας βίαζε την ανήλικη κόρη του», έχει παιχθεί πολλές φορές και συνεχίζει να παίζεται ακόμη. Η ιστορία είναι πάντα η ίδια: ο ανώμαλος πατέρας είναι ΠΑΝΤΑ αλκοολικός, βίαιος και «άνεργος». Άνεργος είναι φυσικά, επειδή είναι άχρηστος. Ο ανωμαλάρας έχει πάντα μια πειθήνια σύζυγο, ανθρωπάκι, χεσμένο από το φόβο, η οποία ΠΑΝΤΑ ξέρει τι γίνεται (πάντα) και ΠΟΤΕ (ποτέ) δεν μιλάει, από φόβο και μόνο.

Αν ένας άνθρωπος κυριαρχήσει με το φόβο πάνω σε έναν άλλο, μπορεί να το κάνει να αποδεχθεί πράγματα που μοιάζουν αδιανόητα σε οποιονδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο.

Έτσι, ο κόσμος αγανακτεί και αναρωτιέται: «μα καλά, η μάνα τι έκανε»;

Η μάνα πάντα λέει (στην αρχή) ότι δεν ήξερε, μα πάντα ξέρει τα πάντα. Απλά, ο φόβος είναι ανίκητος. Μην έχετε απαίτηση να μιλήσει. Πιστεύει (δικαιολογημένα πολλές φορές) ότι ο βίαιος σύζυγος θα σκοτώσει την ίδια και τα παιδιά.

Η περίπτωση του βρωμερού ανωμαλάρα, που συνελήφθη σήμερα  στη Θεσσαλονίκη, είχε όλα τα κοινά χαρακτηριστικά με δεκάδες παρόμοιες υποθέσεις αιμομιξίας, απλά το πρωτότυπο που την κάνει ακόμη πιο αδιανόητη, είναι ότι ο σιχαμένος ανωμαλιάρης, ξεκίνησε να βιάζει την 6χρονη κόρη του όταν αυτός ήταν 26 ετών. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος είναι τόσο ανώμαλος, σε τόσο νεαρή ηλικία (το ότι είναι Αλβανός δεν έχει καμία σημασία, σε όλες τις χώρες του κόσμου -και στη δική μας- υπάρχουν τέτοια κτήνη).

Το τυπικό προφίλ του ανώμαλου, βίαιου αιμομίκτη, λέει ότι η αρρώστια αυτή αρχίζει συνήθως μετά τα 35, επειδή απαιτείται χρόνος για να προλάβεις να κάψεις τον εγκέφαλό σου με αλκοόλ, να δείρεις μέχρι λιποθυμίας χιλιάδες φορές τη γυναίκα σου, ώστε να τη διαλύσεις διανοητικά με το φόβο και να αποκόψεις τους λοιπούς συγγενείς.

Επειδή όμως, μεγάλη σημασία έχει να μειώσουμε αυτά τα περιστατικά, που είναι εξαιρετικά δύσκολα στην αντιμετώπισή τους, γιατί ο πα-τέρας μετά τη σύλληψη καταλήγει στη φυλακή, οπότε απομένουν η -ψυχικό ράκος- κόρη και η έντρομη μητέρα, που τα έχει χαμένα και δεν έχει ίχνος αυτοεκτίμησης (είναι πάντα μια γυναικούλα που προκαλεί λύπηση).

Ας σκεφτούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε.

-               Μη σιωπάτε, όταν ακούτε στο διπλανό σπίτι να τσακώνονται άγρια. Ενημερώστε -ανώνυμα έστω- την αστυνομία, κάποια κοινωνική υπηρεσία ή κάποιον γνωστό σας που είναι «μέσα στα πράγματα» (δικαστικό, αστυνομικό, πολιτικό, δημοσιογράφο κ.λπ.).

-               Αν γνωρίζετε την οικογένεια, προσπαθήστε να προσεγγίσετε τον αδύναμο κρίκο που είναι η (πάντα) φοβισμένη σύζυγος. Μια γυναίκα που όταν τη ρωτάτε για τον άντρα της, δυσκολεύεται να πει μερικές λέξεις, δείχνει ότι τρώει πολύ ξύλο, το οποίο ανέχεται, επειδή πιστεύει ότι χωρίς το κτήνος δεν θα επιβιώσει. Πείτε τις έμμεσα, ότι και οι μόνες γυναίκες με παιδιά, μπορούν να επιβιώσουν και χωρίς έναν άχρηστο σύζυγο.

http://www.aniwthoi.net/2013/05/blog-post_9835.html