Τον Απρίλιο του 1933, πέντε ανύποπτοι αστυνομικοί
επιχείρησαν εισβολή σε ένα γκαράζ στο Joplin του Μισούρι, ψάχνοντας για
λαθρεμπόρους. Εκείνο που θα επακολουθούσε, δε μπορούσε κανείς να το φανταστεί:
σε δευτερόλεπτα, ένα ολόκληρο οπλοστάσιο άρχισε να βάλλει εναντίον τους.
Ανάμεσα στο πιστολίδι, τους καπνούς και τις εκρήξεις, τα μέλη της συμμορίας που
κρύβονταν στο γκαράζ διέφυγαν, αφήνοντας πίσω τους 2 αστυνομικούς νεκρούς και
ένα φωτογραφικό φιλμ που δεν είχαν προλάβει να εμφανίσουν. Το φιλμ αυτό θα
αποτελούσε την αρχή ενός θρύλου: του διαβόητου εγκληματικού ζευγαριού Μπόνι
Παρκερ και Κλάιντ Μπάρρου.
Την επόμενη μέρα, όλες
οι εφημερίδες φιλοξενούσαν στα πρωτοσέλιδα τη φωτογραφία της 22χρονης Μπόνι, σε
μια σκανδαλιστική για την εποχή πόζα με πιστόλι στο χέρι και πούρο στο στόμα.
Με ύψος μόλις 1,50, η όμορφη ξανθιά σερβιτόρα που σε μια νύχτα το έσκασε
ερωτευμένη με τον εγκληματία Κλάιντ, έγινε μια «σταρ της παρανομίας»: το
μικροσκοπικό κορίτσι που έγραφε ποίηση, σκότωνε αδίστακτα και τολμούσε τον
ελεύθερο έρωτα.
Η πραγματικότητα βέβαια ήταν πολύ λιγότερο
εντυπωσιακή. Η Μπόνι Πάρκερ, ορφάνεψε μικρή από πατέρα και έζησε σε απόλυτη
φτώχεια στα παιδικά της χρόνια. Αν και ήταν καλή μαθήτρια, παντρεύτηκε μόλις 16
χρονών και αναγκάστηκε να εργαστεί σε διάφορες δουλειές για να τα βγάλει πέρα.
Όταν γνώρισε τον Κλάιντ Μπάρρου, το έσκασε μαζί του και τον ακολούθησε στη
δράση του, αλλά δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι έπαιρνε μέρος στις ένοπλες
συγκρούσεις. Όταν μετά την εύρεση του φιλμ οι εφημερίδες πλημμύρισαν άρθρα για
τη δράση της συμμορίας, η Μπόνι έδειχνε να απολαμβάνει τη δημοσιότητα και συχνά
έστελνε μικρά ποιήματα στα έντυπα προσπαθώντας να παρουσιάσει μια «ρομαντική»
πλευρά στις ληστείες και στις δολοφονίες.
Ο 23χρονος Κλάιντ Μπάρρου, στην κλασσική
γκανγκστερική πόζα με τα όπλα και το κλεμμένο αμάξι, παρουσιάστηκε στον τύπο
σαν ακαταμάχητος παράνομος και εγκληματική ιδιοφυΐα που κατέστρωνε τις
επιδρομές της συμμορίας με χειρουργική ακρίβεια. Τα τρυφερά ενσταντανέ του
Κλάιντ με τη Μπόνι ανέτρεψαν σε μια στιγμή την εικόνα του εγκληματία που δε
δίσταζε να σκοτώνει αθώους για να πετύχει μια ληστεία: κέρδισε χωρίς δεύτερη
σκέψη μια θέση στο βάθρο των «σκληρών» σταρ των παρανόμων της Αμερικής. Στα
χρόνια της ποταπαγόρευσης, ο Κλάιντ στα μάτια του κοινού έγινε ακόμα ένας
απόκληρος που έψαχνε με ανορθόδοξο τρόπο μια θέση στο ήλιο.
Στην πραγματικότητα ο Κλάιντ Μπάροου ήταν κάθε άλλο
παρά χαρισματικός εγκληματικός εγκέφαλος. Μετά από μια ατυχή σύλληψη για
ζωοκλοπή σε νεαρή ηλικία, πέρασε έξι χρόνια στη φυλακή όπου υπέστη σωματική,
σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση. Όταν αποφυλακίστηκε, ξεκίνησε την
εγκληματική του σταδιοδρομία με μικροκλοπές αυτοκινήτων και βενζινάδικων. Αν
και «χτύπησαν» κάποιες τράπεζες, οι περισσότερες από τις ληστείες που διέπραξε
ο Κλάιντ με τη Μπόνι και τη συμμορία Μπάροου ήταν μάλλον μικρής κλίμακας, κακά
οργανωμένες και χωρίς εντυπωσιακά κλοπιμαία. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια των
επιδρομών, ο Κλάιντ σκότωσε πολλούς αστυνομικούς αλλά και αθώους πολίτες που
προσπάθησαν να τον εμποδίσουν να διαφύγει ή που έτυχε να βρίσκονται το δρόμο
του.
Οι φωτογραφίες από το φιλμ του Μισούρι δημιούργησαν
ένα σύμβολο. Όμως η άτυπη ηρωοποίησή των Μπόνι και Κλάιντ από τα μέσα της
εποχής, εξόργισαν την αστυνομία που, καθώς μετρούσε ολοένα και περισσότερους
νεκρούς, ανήγαγε το δίδυμο σε νούμερο ένα στόχο. Σύντομα, οι περίφημες
φωτογραφίες βρέθηκαν δίπλα στην επιγραφή: ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ.
Στις 23 Μαΐου του 1932, το κλεμμένο Φόρντ V8 του
ζευγαριού έπεσε σε ενέδρα. Η αστυνομία της Λουιζιάνα χωρίς να ζητήσει την
παράδοσή τους, «γάζωσε» το αυτοκίνητο με 187 σφαίρες σκοτώνοντάς τους ακαριαία.
Δεν πρόλαβαν να ανταλλάξουν ούτε έναν πυροβολισμό, αφού τα όπλα τους ήταν
στο πορτ μπαγκάζ.
Η αστυνομία παρουσίασε την εκτέλεση των Μπόνι και
Κλάιντ σαν θρίαμβο. Στις φωτογραφίες του θρυλικού ζευγαριού, ήρθε να προστεθεί
μία ακόμα: το φορντ, διάτρητο από σφαίρες.
Το κοινό όμως, που είχε γοητευτεί από τους
ερωτευμένους παρανόμους, υποδέχτηκε το τέλος τους με τη θλίψη κάποιου που χάνει
το σκοτεινό σύμβολό του: πλήθη πολιορκούσαν για μέρες τον τόπο της ενέδρας
προσπαθώντας να εξασφαλίσουν κάποιο σουβενίρ, έναν κάλυκα από σφαίρα, ή ένα
κομμάτι των ρούχων των σκοτωμένων. Οι Μπόνι και Κλάιντ είχαν περάσει στην
ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου