Ο ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΝΙΑ ΟΡΕΙΒΑΤΩΝ ΣΤΑ ΟΥΡΑΛΙΑ ΟΡΗ, ΤΟ 1959.

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ Ή ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΔΥΝΑΜΗ;

Στις 26 Φεβρουαρίου του 1959, διασώστες εντόπισαν τη σκηνή εννιά αγνοούμενων ορειβατών στο Νεκρό Βουνό, όπως ονομάζεται μία από της κορυφές στα Ουράλια Όρη. Η σκηνή ήταν κλειστή από μπροστά, αλλά το πίσω μέρος ήταν ανοιχτό, σκισμένο με μαχαίρι. Μέσα βρισκόταν όλος ο εξοπλισμός των ορειβατών, ρούχα, κάμερες, τρόφιμα.

Οι διασώστες ακολούθησαν τα ίχνη στο χιόνι και κάτω από έναν τεράστιο κέδρο, βρήκαν δύο απ’ τους ορειβάτες. Ήταν νεκροί και φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους. Υπέθεσαν ότι οι ορειβάτες είχαν σκαρφαλώσει πάνω στο δέντρο, γιατί μερικά απ’ τα κλαδιά ήταν σπασμένα. Μισό χιλιόμετρα πιο πέρα, βρήκαν άλλους τρεις, που έδειχναν ότι πέθαναν, καθώς προσπαθούσαν να επιστρέψουν στην κατασκήνωση.

Οι υπόλοιποι τέσσερις εντοπίστηκαν στις 4 Μάιου, αφού άρχισαν να λιώνουν τα χιόνια. Είχαν θαφτεί κάτω από τέσσερα μέτρα χιόνι, λίγα μέτρα μακριά από τον κέδρο. Οι τελευταίοι φορούσαν γούνες, καπέλα και παπούτσια, προφανώς τα ρούχα που έλειπαν απ’ τους άλλους.

ΟΙ ΑΤΥΧΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ

Στις 27 Ιανουαρίου του 1959, 10 νεαροί ορειβάτες ξεκίνησαν την ανάβαση στα Ουράλια όρη. Στόχος τους ήταν η κορυφή Οτόρτεν, μία απ’ τις δυσκολότερες ορειβατικές διαδρομές. Ήταν όμως έμπειροι ορειβάτες και συνηθισμένοι στις κακουχίες.

Την επόμενη μέρα, ένας απ’ τους ορειβάτες αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω αδιαθεσίας. Οι υπόλοιποι συνέχισαν και στις 2 Φεβρουαρίου, έφτασαν στο τέλος του ομαλού μονοπατιού και ξεκίνησαν το σκαρφάλωμα. Λόγω κακών καιρικών συνθηκών και μειωμένης ορατότητας, έχασαν το δρόμο τους και κατέληξαν πιο δυτικά απ’ ότι υπολόγιζαν, στην κορυφή Κολάτ Σιακίλ, γνωστή και ως Βουνό του θανάτου. Αποφάσισαν να κατασκηνώσουν εκεί μέχρι να περάσει η κακοκαιρία.

Οι μέρες περνούσαν και κανείς δεν είχε νέο τους. Στις 20 Φεβρουαρίου, μετά από εκκλήσεις συγγενών και φίλων, ξεκίνησε έρευνες το πρώτο σωστικό συνεργείο. Μετά από έξι μέρες εντόπισαν τη σκηνή και ορισμένους από τους νεκρούς. Οι έρευνες συνεχίστηκαν για μήνες και στο τέλος συμμετείχαν μέχρι και ελικόπτερα του σοβιετικού στρατού. Τελικά, στις 4 Μαΐου ξέθαψαν και τους τελευταίους, τέσσερις ορειβάτες.

ΑΙΤΙΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

Η αυτοψία έδειξε ότι οι πρώτοι έξι ορειβάτες που εντοπίστηκαν είχαν πεθάνει από υποθερμία. Όμως οι άλλοι τρεις, που βρέθηκαν ντυμένοι, προβλημάτισαν τους ερευνητές. Ο ένας, ο Νικολάι Τιμπό-Μπρινιόλ, είχε ραγισμένο κρανίο και οι τελευταίοι δύο, η Λουντμίλα Ντουμπινίνα και ο Αλεξάντερ Ζολοτάρεβ, ραγισμένο στέρνο. Ο γιατρός που τους εξέτασε δήλωσε ότι η πίεση που δέχτηκαν ισοδυναμούσε με μετωπική σύγκρουση με αυτοκίνητο.

Η Λουντμίλα Ντουμπινίνα ήταν η μοναδική που παρουσίαζε και εξωτερικούς τραυματισμούς. Η γλώσσα της είχε κοπεί και έλειπαν τα μάτια της, τμήμα από τα χείλια της και το κρανίο της. Υπέθεσαν ότι το πτώμα της κειτόταν μπρούμυτα, πάνω σε ένα μικρό ρυάκι και η επαφή με το νερό αλλοίωσε το πρόσωπό της. Όμως σύμφωνα με τις φωτογραφίες των διασωστών, η Ντουμπινίνα βρέθηκε γονατισμένη και να ακουμπά πάνω σε ένα κορμό δέντρο, μακριά από οποιαδήποτε πηγή ή ρυάκι.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Για ποιο λόγο έμπειροι ορειβάτες έσκισαν τη σκηνή τους και βγήκαν ξυπόλητοι στο χιόνι; Τι μπορεί να αφαίρεσε τη γλώσσα, τα μάτια και τα χείλη της Ντουμπίνινα; Πώς ράγισαν το κρανίο και τα πλευρά των τελευταίων ορειβατών;

Ορισμένοι ερευνητές θεώρησαν ότι δέχτηκαν επίθεση από τους ιθαγενείς των Ουράλιων, τη φυλή Μάνσι. Απορρίφθηκε, γιατί η ανθρώπινη δύναμη δεν αρκούσε για να επιφέρει τα τραύματα που σκότωσαν τρεις απ’ τους ορειβάτες και τα μόνα ανθρώπινα ίχνη που φαίνονταν στο χιόνι ανήκαν στους ίδιους τους ορειβάτες.

Η επικρατέστερη άποψη υποστήριζε ότι ο θάνατός τους προκλήθηκε από χιονοστιβάδα. Όμως ούτε η σκηνή ούτε η τριγύρω περιοχή είχε καλυφθεί με χιόνι και μια χιονοστιβάδα δεν θα μπορούσε να προκαλέσει τον τραυματισμό της Ντουμπίνινα.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ

Τη νύχτα που πέθαναν οι ορειβάτες, στις 2 Φεβρουαρίου, μια άλλη ορειβατική ομάδα που βρισκόταν περίπου 50 χιλιόμετρα νοτιότερα, παρατήρησε στον ουρανό πορτοκαλί φώτα. Τα ίδια φώτα καταγράφηκαν από τη μετεωρολογική υπηρεσία και τον στρατό και συνέχισαν να εμφανίζονται έως το τέλος του Μαρτίου.

Οι συνωμοσιολόγοι έσπευσαν να κατηγορήσουν τους εξωγήινους και η αδυναμία των επιστημόνων να βρουν την πραγματική αιτία, απλά ενίσχυε το μυστήριο. Βιβλία, ντοκιμαντέρ και ταινίες βασίστηκαν στον ανεξιχνίαστο θάνατο των εννιά ορειβατών. Μέχρι και σήμερα όσοι πιστεύουν στην ύπαρξη εξωγήινων χρησιμοποιούν την ιστορία ως ένα επιχείρημα για την ύπαρξη εξωγήινων.

 

http://www.mixanitouxronou.gr/o-mistirios-thanatos-ennia-orivaton-sta-ouralia-ori-1959-fisiki-katastrofi-exogiini-dinami/