Ο ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΜΩΑΜΕΘ

Καλοκαίρι του 1462, ο Μωάμεθ Β΄, κατακτητής της Κωνσταντινούπολης, εισβάλει στη Βλαχία, επικεφαλής 60.000 επίλεκτων μαχητών. Ήταν εξοργισμένος με τη θρασύτατη στάση ενός Βλάχου υποτελή του ηγεμόνα, του Βλαντ, του επονομαζόμενου και «Παλουκωτή», ή «Δράκουλα». Ο τελευταίος, όχι μόνο είχε σταματήσει να πληρώνει φόρο υποτέλειας, αλλά διενεργούσε και επιδρομές στην οθωμανική επικράτεια! Μόλις οι Οθωμανοί εισέβαλαν στη χώρα του, ο Βλαντ κινητοποίησε όποιον άνδρα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όπλο, άνω των 12 ετών. Ακόμη και τότε όμως, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 22.000 άνδρες, κατά βάση ελαφρά οπλισμένους, οι οποίοι δεν θα είχαν καμία ελπίδα απέναντι στους κατάφρακτους Οθωμανούς. Εφάρμοσε τότε την τακτική της «καμένης γης». Τα σιτηρά κάηκαν, τα κοπάδια απομακρύνθηκαν, τα οπωροφόρα δέντρα κόπηκαν, τα πηγάδια και οι πηγές δηλητηριάστηκαν. Πολύ γρήγορα, οι Οθωμανοί ήλθαν αντιμέτωποι με έναν αήττητο εχθρό. Την πείνα. Η κατάσταση έγινε ανυπόφορη. Στο ήδη υπάρχον πρόβλημα προστέθηκαν οι αιφνιδιαστικές νυκτερινές επιθέσεις των Βλάχων και η δίψα, καθώς η Βλαχία διένυε ένα από τα πιο ζεστά καλοκαίρια των τελευταίων δεκαετιών. Ένας Τούρκος χρονικογράφος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το λιοπύρι ήταν τόσο δυνατό, που πάνω στην πανοπλία μπορούσες να ψήσεις κεμπάπ». Δύο βδομάδες πορείας σε αυτή την κόλαση, όπου ο θάνατος καραδοκούσε παντού, ήταν αρκετές για να ρίξουν κατακόρυφα το ηθικό των εισβολέων. Στις 17 Ιουνίου, ο τολμηρός Βλάχος πολέμαρχος εξαπέλυσε μια μεγάλης κλίμακας νυκτερινή επίθεση στο στρατόπεδο των Οθωμανών, εξαιτίας της οποίας, λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του ο Μωάμεθ. Ο αλαζόνας σουλτάνος είχε τρομάξει, αλλά δεν φανταζόταν ότι ακόμη δεν είχε γνωρίσει τον πραγματικό τρόμο. Στη συνέχεια της πορείας του στρατού του, υπέστη έναν τρομερό κλονισμό: σε μήκος τριών και πλάτος ενός χιλιομέτρου εκτεινόταν ένα «δάσος» από 20.000 παλουκωμένους συμπατριώτες του (ο αριθμός ελέγχεται ως υπερβολικός). Το αποτρόπαιο θέαμα συμπλήρωναν τα σμήνη των όρνεων, που είχαν φωλιάσει στα άψυχα κουφάρια και τα αγρίμια που ξέσχιζαν τα πόδια των άτυχων εκείνων ανθρώπων. Η φρικιαστική εικόνα παρέλυσε στην κυριολεξία τους επίλεκτους Οθωμανούς πολεμιστές. Αυτοί που είχαν γίνει το συνώνυμο του φόβου για ολόκληρη τη Βαλκανική, τώρα δεν μπορούσαν να κουνηθούν από τον φόβο τους. Ο θρύλος αναφέρει πως ο σουλτάνος είπε «πως είναι δυνατό να αντιμετωπίσουμε έναν άνδρα ικανό για κάτι τέτοιο;». Ο Βλαντ αποδεικνυόταν άριστος γνώστης και του ψυχολογικού πολέμου. Η τρομακτική του «διακόσμηση» κατέστησε έναν ολόκληρο στρατό ανίκανο να πολεμήσει. Ο Μωάμεθ διέταξε υποχώρηση, η οποία μετατράπηκε σε άτακτη φυγή. Όλοι βιάζονταν να φύγουν από την «καταραμένη γη». Άλλωστε ποιος ήθελε να χορτάσει τον Δράκουλα με το δικό του αίμα;

 

http://www.mixanitouxronou.gr/o-drakoulas-pou-den-ithele-na-plironi-forous-ston-moameth/#sthash.2ksDdHlf.dpuf