O RONALD MALLETT Η ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ & ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

 

Δεδομένου ότι ο Αϊνστάιν διατύπωσε την ειδική θεωρία της σχετικότητας, γνωρίζουμε ότι είναι θεωρητικά δυνατό, ακόμη και αν δημοφιλείς έννοιες του ταξιδιού στο χρόνο έχουν επιδεινωθεί ελαφρώς .Λίγοι επιστήμονες παίρνουν την ιδέα πολύ σοβαρά πια. Αλλά ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Connecticut, Δρ Ronald Mallett εξακολουθεί να πιστεύει και να προσπαθεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να κάνει το ταξίδι στο χρόνο εφικτό σε αυτόν τον αιώνα, υπομένοντας τη γελοιοποίηση και την κατακραυγή ή τουλάχιστον την διαφωνία από τους συναδέλφους του και να αρχίσει τις εργασίες για μια μηχανή του χρόνου.

O Ronald Mallett, βασίστηκε στις θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν για να σχεδιάσει μία χρονομηχανή που χρησιμοποιεί την κυκλοφορία δεσμών laser.
Επινόησε ένα πείραμα για να παρατηρήσει ένα νετρόνιο που ταξιδεύει στο χρόνο, μέσα σε μία κυκλοφορούμενη δέσμη laser. Υπολογίζει δε, πως η πιθανότητα να καταφέρουμε αυτό, που αποτέλεσε άπιαστο όνειρο για πολλούς εφευρέτες, ενώ συγχρόνως ενέπνευσε δεκάδες συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, θα επαληθευτεί μέσα σε μια δεκαετία.

Μαύρες τρύπες, σκουληκότρυπες και κοσμικές χορδές -κάθε ένα από αυτά τα φαινόμενα προτάθηκε ως το κλειδί για την επίτευξη του ταξιδιού στο χρόνο, αλλά κανένα από αυτά δεν φαίνεται να δίνει μια εφικτή πιθανότητα, για τουλάχιστον έναν σημαντικό λόγο. Αν και σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία χωροχρονική στρέψη, χρειάζονται ωστόσο μία ανυπολόγιστα γιγάντια ποσότητα μάζας.

Ο Mallett, καθηγητής φυσικής για 30 χρόνια, υπολόγισε μια εναλλακτική σε σχέση με τις παραπάνω μεθόδους λύση, που βασίζεται στην περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2. «Ο Αϊνστάιν έδειξε ότι η μάζα και η ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα», λέει ο Mallett, που δημοσίευσε την πρώτη του έρευνα σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο στο Physics Letters το 2000. «Η χρονομηχανή που σχεδιάσαμε, χρησιμοποιεί φως με τη μορφή κυκλοφορούμενου laser, για να στρεβλώσει ή να καμπυλώσει το χρόνο, αντί να χρησιμοποιηθούν αντικείμενα με μάζα».

Για να προσδιορίσει εάν υπάρχει το φαινόμενο της καμπύλωσης του χρόνου, ο Mallett σχεδιάζει μία επιτραπέζιου μεγέθους συσκευή, που θα ελέγξει τη θεωρία του περί στρέβλωσης του χρόνου. Διευθετώντας κάποιους καθρέφτες, μπορεί να δημιουργήσει μια κυκλοφορούμενη δέσμη φωτός που θεωρεί πως μπορεί να στρεβλώσει τον περιβάλλοντα χώρο.

Επειδή κάποια υποατομικά σωματίδια έχουν υπερβολικά μικρό χρόνο ζωής, ελπίζει πως θα καταφέρει να τα παρατηρήσει να υπάρχουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το αναμενόμενο, εφόσον τα τοποθετήσει σε εγγύτητα με την κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Αυτή η επιμήκυνση της ζωής τους θα σήμαινε πως τα σωματίδια γλίστρησαν μέσα από έναν βρόγχο χρόνου στο μέλλον.

«Σκεφτείτε πως έχετε ένα φλιτζάνι με καφέ και ένα κουτάλι» εξηγεί ο Mallett. «Ο καφές είναι κενός χώρος και το κουτάλι είναι η κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Όταν ανακατεύετε τον καφέ με το κουτάλι, ο καφές -ή ο κενός χώρος αντίστοιχα- στριφογυρίζουν. Ας υποθέσουμε τώρα, πως ρίχνετε έναν κύβο ζάχαρης μέσα στο καφέ. Κατ’ αναλογία, εάν ο κενός χώρος στριφογυρνούσε, θα μπορούσατε να παρατηρήσετε το φαινόμενο, παρακολουθώντας ένα υποατομικό σωματίδιο που θα γυρνούσε γύρω - γύρω στο χώρο».

Και σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, οποτεδήποτε συμβαίνει μία μεταβολή στο χώρο, επηρεάζεται και ο χρόνος. Η στρέβλωση του χώρου προκαλεί στρέβλωση του χρόνου, πράγμα που θα σήμαινε θεωρητικά, πως κάποιος θα μπορούσε να περάσει μέσα από το χρόνο, όπως θα έκανε μέσα από το χώρο.

«Ως φυσικοί, έχουμε να κάνουμε με πειράματα που αφορούν υποατομικά σωματίδια», λέει ο Mallett. «Το πόσο σύντομα θα μπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει στο χρόνο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία αυτών των πειραμάτων, πράγμα που θα χρειαστεί περίπου μια δεκαετία. Και σε εξάρτηση με τις όποιες επαναστάσεις στον τρόπο που σκέφτονται οι επιστήμονες, αλλά και με την τεχνολογία και τις εφευρέσεις, πιστεύω πως ο άνθρωπος θα μπορέσει να ταξιδέψει στο χρόνο μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα».

Ας φανταστούμε πως κάνουμε ένα βήμα στο παρελθόν. Πώς ξέρουμε πως ο χρόνος δεν είναι από μια άποψη, μία ανθρώπινη επινόηση, και πως το να προσπαθήσουμε να τον χειριστούμε ως μέγεθος, απλώς είναι κάτι χωρίς νόημα; «Τι είναι ο χρόνος; Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση» λέει ο Mallett. «Χρόνος είναι ο τρόπος μας να διαχωρίζουμε τα γεγονότα μεταξύ τους. Ακόμα κι όταν δεν σκεφτόμαστε το χρόνο, μπορούμε να δούμε την αλλαγή των πραγμάτων, των εποχών, των ανθρώπων. Το γεγονός ότι ο κόσμος αλλάζει αποτελεί ένα εγγενές χαρακτηριστικό του φυσικού κόσμου και ο χρόνος είναι ανεξάρτητος από τον τρόπο με τον οποίο ονομάζουμε το φαινόμενο αυτό».

«Για τους φυσικούς, ο χρόνος είναι αυτό που μετράται από τα ρολόγια. Χρησιμοποιώντας αυτή τη σύμβαση, μπορούμε να τον χειριστούμε αλλάζοντας τις τιμές των ρολογιών, πράγμα που αλλάζει και την χρονική αξία ενός γεγονότος. Ο Αϊνστάιν έδειξε πως ο χρόνος επηρεάζεται από την κίνηση και οι θεωρίες του αποδείχθηκαν πειραματικά, συγκρίνοντας τον χρόνο σε ένα ατομικό ρολόι που ταξίδεψε γύρω από τη γη μέσα σε ένα τζετ. Φάνηκε πως ο χρόνος κινήθηκε πιο αργά από αυτόν σε ένα ρολόι στη γη».

Αν και το «ιπτάμενο ρολόι» επανέκτησε τον φυσιολογικό του ρυθμό όταν προσγειώθηκε, ποτέ πια δεν έδειξε τον ίδιο χρόνο με τα άλλα γήινα ρολόγια, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε ήδη έναν ταξιδιώτη του χρόνου φερμένο από το παρελθόν μεταξύ μας, αν και πιστεύει πως βρίσκεται στο μέλλον...

Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο ανησυχητική, αν και ο Mallett -συνήγορος της θεωρίας των παραλλήλων συμπάντων- μας εγγυάται πως οι χρονομηχανές δε θα παρουσιάσουν κανέναν κίνδυνο. «Το παράδοξο του παππού (η υπόθεση ότι κάποιος ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σκοτώνει τον παππού του) δεν αποτελεί ζήτημα» λέει ο Mallett. «Κατά μία άποψη, το ταξίδι στο χρόνο σημαίνει πως ταξιδεύεις συγχρόνως στο χρόνο αλλά και μέσα σε άλλα σύμπαντα. Εάν πας πίσω στο παρελθόν, θα βρεθείς σε άλλο σύμπαν. Μόλις φτάσεις στο παρελθόν, κάνεις μία επιλογή και τότε γίνεται ένας διαχωρισμός. Το δικό μας σύμπαν δε θα 0επηρεαστεί από αυτό που κάνεις στην επίσκεψή σου στο παρελθόν».

Στο φως αυτής της «ασφάλειας», είναι κάπως ειρωνικός ο λόγος που έκανε τον Mallett ως παιδί, να ερευνήσει το ταξίδι στο χρόνο, ως επιθυμία να αλλάξει το παρελθόν ελπίζοντας για ένα διαφορετικό μέλλον. Όταν ήταν 10 χρονών ο πατέρας του πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 33 χρόνων. Διαβάζοντας τη «μηχανή που τρέχει μες στο χρόνο» του Ουέλς, ο Mallett αποφάσισε να βρει έναν τρόπο να γυρίσει πίσω και να προειδοποιήσει τον πατέρα του για τους κινδύνους του καπνίσματος!

Αυτό το προσωπικό στοιχείο τροφοδότησε την επιμονή του να σπουδάσει και να γίνει επιστήμονας, να ειδικευτεί στις εξισώσεις του Αϊνστάιν και να χτίσει μια επαγγελματική καριέρα πολύ υψηλών προδιαγραφών. Από τη δεκαετία του 70, η έρευνά του περιλαμβάνει τομείς όπως κβαντική βαρύτητα και σχετικιστική κοσμολογία.

Το βιβλίο του Τhe Time Traveler έγινε ευρέως γνωστό. Λέει ότι έγραψε το βιβλίο του, έτσι ώστε ο καθένας θα μπορούσε να μάθει για τις δυνατότητες που διέρχονται μέσα στο χρόνο.  «Όλοι ταξιδεύουμε μέσα στο χρόνο, αλλά το κάνουμε μέρα με τη μέρα», λέει.  «Το ταξίδι στο χρόνο σημαίνει να φτάσει κανείς στο μέλλον πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον. Ένας ταξιδιώτης του χρόνου θα μπορούσε να είναι σε θέση να ταξιδέψει δέκα χρόνια σε δέκα λεπτά».  

Ενώ υπάρχει ακόμα πολλή δουλειά να γίνει, για να δημιουργήσει μια συσκευή που να κάνει ταξίδι στο χρόνο, στην πράξη -όχι μόνο θεωρητικά- δυνατό, ο Mallett είναι εξίσου αφοσιωμένος στο στόχο του σήμερα όπως ήταν όταν ξεκίνησε το ταξίδι του. Οι παρουσιάσεις και οι  ομιλίες του, ευρέως παρακολουθήθηκαν και προκαλέσαν μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις δυνατότητες που προκύπτουν από την έρευνα του. Οι ομιλίες του είναι εξίσου επιστημονικές και εμπνεύσεις και άσχετα με το τι θα κάνει κανείς στη ζωή, συμβουλεύει το κοινό του να ακολουθήσει το πάθος του και να απολαύσει το ταξίδι του μέσα στο χρόνο».

 

http://networkedblogs.com/RO4Sd