Ουδέποτε παραιτήθηκε η Ελλάδα των αποζημιώσεων
Γερμανικό έγγραφο-φωτιά που δημοσιεύει ΤΟ ΒΗΜΑ
και το οποίο απέστειλε η πρεσβεία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
στην Αθήνα, στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, τον Μάρτιο του 1967,
αποδεικνύει, όπως αναφέρει η εφημερίδα, με τον πλέον
κατηγορηματικό και αδιαμφισβήτητο τρόπο δια «στόματος» της ίδιας της γερμανικής
κυβέρνησης και της εδώ πρεσβείας της ότι η χώρα μας ουδέποτε παραιτήθηκε από
τις διεκδικήσεις της κατά της Γερμανίας για τα ζητήματα του κατοχικού
αναγκαστικού δανείου, καθώς και ακολούθως των πολεμικών, ιδιωτικών και
δημοσίων, αποζημιώσεων.
Ζητήματα τα οποία, μάλιστα, αφού δεν τα διαχωρίζει,
ουσιαστικά η γερμανική πλευρά τα αντιμετωπίζει ενιαία ως ελληνικές απαιτήσεις
από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα. Αναφέρεται ρητά σε αξιώσεις
της Τράπεζας της Ελλάδος από «χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις» την περίοδο της
Κατοχής, αλλά την ίδια στιγμή συνδέει και αυτές τις αξιώσεις με εκείνες των
αποζημιώσεων βάσει της Συμφωνίας του Λονδίνου.
Με το έγγραφο αυτό η γερμανική πρεσβεία απαντά σε
σχετική ρηματική διακοίνωση της ελληνικής πλευράς της 9ης Νοεμβρίου
1966 προς τη Βόννη. Η τελευταία, λοιπόν, ρητά αναφέρει ότι ουδέποτε υπήρξε
τέτοια ελληνική παραίτηση, κατόπιν απαντήσεως που η ίδια η κυβέρνηση της Βόννης
έστειλε στην πρεσβεία της στην Αθήνα.
Τον Οκτώβριο του 1965 πραγματοποιούνται συζητήσεις
στην Αθήνα μεταξύ της Ελλάδας και Γερμανίας για το ζήτημα, ενώ έχουν προηγηθεί
σχετικές επαφές τον Σεπτέμβριο του 1964 και τον Μάρτιο του 1965, με προσωπική
μάλιστα εμπλοκή του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά και του Ανδρέα
Παπανδρέου, όπως προκύπτει από αυτή τη γερμανική ρηματική διακοίνωση. Είναι
προφανές ότι η κυβέρνηση του Κέντρου ψάχνει το τι έχει συμβεί την περίοδο της
πρωθυπουργίας Καραμανλή με το ζήτημα των αποζημιώσεων.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, προτού λάβει τις σχετικές
απαντήσεις από τη Βόννη έχει πέσει και η ίδια από τους αποστάτες. Τελικά έχει
αλλάξει σειρά κυβερνήσεων ως τη στιγμή που στις 31 Μαρτίου του 1967, μόλις
τρεις εβδομάδες πριν από τη χούντα, το γερμανικό έγγραφο παραδίδεται στο Υπουργείο
Εξωτερικών, όταν οι Γερμανοί απαντούν ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί, αλλά οι
ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Αθήνα παρασύρουν την απάντηση στο ούτως ή
άλλως απόρρητο ελληνικό ερώτημα στην αφάνεια.
Σύμφωνα λοιπόν με το έγγραφο, η γερμανική πρεσβεία
στην Αθήνα αναφέρει με τη ρηματική διακοίνωσή της (verbal note) με αριθμό
πρωτοκόλλου Νο. 68/67 και ημερομηνία 31 Μαρτίου 1967 προς το ελληνικό υπουργείο
Εξωτερικών μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
«Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής ιδεών μεταξύ της
εξοχότητος του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του ομοσπονδιακού υπουργού
Εξωτερικών δρος Γκέρχαρντ Σρέντερ που έλαβε χώρα στην Αθήνα τη 15η
Οκτωβρίου 1966, η ελληνική πλευρά, μεταξύ άλλων, ήγειρε το ζήτημα των αξιώσεων
τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ισχυρίζεται ότι έχει εναντίον της Γερμανίας
και οι οποίες προέρχονται από ορισμένες χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις που
διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Σρέντερ ανέφερε τις επιστολές του διευθυντή του
ομοσπονδιακού υπουργείου των Οικονομικών Ράινχαρντ της 30ης
Σεπτεμβρίου 1964 στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και του διευθυντή
του ίδιου υπουργείου δρος Κάιζερ της 26ης Μαρτίου 1965 στον
βουλευτή-καθηγητή Ανδρέα Παπανδρέου. Σε αυτές τις επιστολές γίνεται αναφορά σε
δηλώσεις που έγιναν από αντιπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης το 1958 με την
ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της
Ελλάδας που αφορά τη χορήγηση πίστωσης 200 εκατ. μάρκων».
(...)
«Οι δηλώσεις των Ελλήνων αντιπροσώπων ήταν της φύσεως
που επέτρεψε στη γερμανική πλευρά την ερμηνεία ότι πιθανές ελληνικές αξιώσεις
προερχόμενες από την εποχή της γερμανικής Κατοχής δεν θα ακολουθούνταν εν όψει
της συμφωνηθείσας γερμανικής οικονομικής βοήθειας. Ωστόσο η ομοσπονδιακή
κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους, τότε ή σε
μεταγενέστερες περιπτώσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση να παραιτηθεί
επισήμως από τις νομικά θεμελιωμένες αξιώσεις που πιστεύει ότι έχει από την
εποχή της Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου».
(...)
«Μπορεί να αναφερθεί ότι η απόφαση της γερμανικής
κυβέρνησης να χορηγήσει την πίστωση 200 εκατ. μάρκων είχε ως κίνητρό της τις
φιλικές σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας και την επιθυμία να
βοηθήσει την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη νομική κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί
από την παραπάνω Συμφωνία».
Το γερμανικό έγγραφο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα,
καταρρίπτει με τον πιο επίσημο τρόπο τους μύθους σχετικά με δήθεν ελληνική
παραίτηση, τους οποίους καλλιέργησε έντεχνα και στο παρελθόν, αλλά και τώρα,
χωρίς όμως ποτέ να φέρει στο φως στοιχεία που να τους στηρίζουν. Αντίθετα, με
το παρόν έγγραφο αναγνωρίζει και η ίδια ρητά ότι ουδέποτε υπήρξε τέτοιου είδους
αποποίηση από την ελληνική πλευρά.
ΠΗΓΗ: TO BHMA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου